Waarom geneest God niet altijd meteen?
Ons geloof is niet gebaseerd op regels, maar op de persoon Jezus. Volledig God zijnde, werd hij mens. Zodat jij en ik een persoonlijke relatie met Hem konden hebben. In deze serie, Jezus, wil ik je meenemen in wie Hij, het fundament van ons geloof, is.
Getuigenis van Pim
Een tijdje terug sprak ik over Jezus als Heelmeester, niet wetende dat Pim (gitarist uit ons Worship Team) met een getuigenis rondliep die precies aansluit bij de boodschap die ik wilde delen: Pim was rond zijn 20e fanatiek badmintonner. Bij het maken van een verkeerde beweging scheurden twee van zijn schouderpezen doormidden. Hij kon zijn arm niet meer gebruiken. Niet meer om te sporten maar - voor hem nog veel erger - ook niet meer om gitaar te spelen. Toen hij met vrienden aan het bidden was, ervoer hij dat God tegen hem zei:
“Pim, het is nog niet de tijd voor jouw genezing. Je zult deze tijd uit moeten zitten tot het Mijn tijd is.”
Hierna volgde een moeilijke periode van wachten. Een jaar later werd er tijdens een kerkdienst een oproep gedaan vanaf het podium: "Er is hier iemand die al langere tijd last heeft van zijn rechterschouder. Nu is het moment om voor je te laten bidden. God wil je vanavond genezen.” Pim liet voor zich bidden en merkte dat de pijn weg was! Om zeker te zijn, liet hij in het ziekenhuis een foto maken van zijn schouder. Daarop was zichtbaar dat alle pezen weer aan elkaar zaten! Prachtig! En wat ik zo mooi vind is dat Pim niet kon weten dat ik precies hierover wilde gaan spreken. De boodschap die ik voor je heb is misschien een ongemakkelijke. Net zoals bij Pim het geval was, geneest God niet altijd direct. Soms is genezing een proces. Begrijp me niet verkeerd, God geneest graag. Maar soms hebben wij onjuiste overtuigingen over genezing, over God en over onszelf.
Hoogmoed en genezing
In de handen van christenen is genezing soms iets geks. Wanneer wij voor anderen bidden en genezing meemaken, lopen we het gevaar hoogmoedig te worden. Of het nu is als voorganger, kringleider of “gewoon als medechristen”. Zelf heb ik ook voor veel mensen mogen bidden en veel genezingen meegemaakt. Bewust of onbewust poppen er gedachten op als: kijk mij eens! Ik ben zó gezalfd. Of misschien word je door anderen op een voetstuk geplaatst. Dat moet je aankunnen met je karakter. Bovendien zijn we vaak geneigd om alleen de succesverhalen van genezing te vertellen. Op social media zien we de getuigenissen van de mensen die (al) genezing hebben ontvangen. Natuurlijk is dat fantastisch en moeten we dat vieren. Maar waar zijn de verhalen van de mensen die nog wachten? En hoe tof zou het zijn als zij sámen op social media verschijnen, met de oproep om ook voor hen te blijven bidden?
Jehovah Rapha - de Heer die geneest
We moeten de realiteit niet vergeten: jij en ik kunnen niemand genezen. Wij kunnen geloof hebben, handen opleggen en de naam van Jezus uitspreken. Maar Hij - Jehovah Rapha, the Lord who heals - is het die het doet. Hij krijgt alle eer, want jij en ik kunnen geen grasspriet laten groeien. Een andere overtuiging kan zijn dat we genezing als het ware kunnen opeisen. In sommige kringen heerst er bijvoorbeeld een Name It & Claim It cultuur, ook wel bekend als Prosperity Gospel. Als je maar genoeg geloof hebt en het claimt, zal er gebeuren wat je hebt uitgesproken. Helaas leidt dit tot teleurstelling, omdat wat men denkt te kunnen claimen niet altijd gebeurt. Dat zou betekenen dat je onvoldoende geloof hebt gehad. De bijbel leert ons echter dat het andersom werkt. Wonderen en tekenen zullen de gelovigen volgen, niet andersom. Op Gods manier en op Zijn tijd.
Een proces van groei in geloof
Er zijn vele voorbeelden waar God direct geneest. Maar pikken we het wanneer we niet direct genezing zien? Zoals ik eerder al noemde, geloof ik dat het vaak een proces is waarin God ons iets wil leren. We zagen het in het verhaal van Pim. “Het is nog niet de tijd.” Zijn we bereid te wachten op Zijn tijd? Of moet het op onze manier? Als (geestelijke) kinderen willen we dat onze behoefte NU wordt vervuld. Kinderen zijn geneigd door te drammen tot ze hun zin krijgen. Maar Jezus is niet te commanderen, Hij deelt niet de hele dag alleen maar cadeautjes uit. Hij is een goede Vader! Net zoals een aardse vader er is om je op te voeden, te corrigeren, te trainen in geduld, in zelfcontrole etc. Zo is God onze Hemelse Vader en wij zijn Zijn kinderen. Hij wil dat we groeien naar (geestelijke) volwassenheid. En waar aardse vaders fouten maken, is God volmaakt! Hij weet wat het beste voor ons is. Maar wat wij vaak niet begrijpen is dat het beste niet altijd het lekkerste, leukste of makkelijkste is.
Van fastfood naar ware groei
In onze consumptiemaatschappij worden we aangemoedigd het onszelf zo makkelijk mogelijk te maken. Alles moet snel, makkelijk, lekker. Ervaar je weerstand? Dat zal wel betekenen dat je niet op de goede weg zit. Maar guess what? Dat snelle, lekkere, makkelijke is maar zelden écht goed voor ons. Zo bevat een fastfood maaltijd niet alle voedingsstoffen die je lichaam nodig heeft, zorgt één krachttraining er nog niet voor dat je sterk bent, is een meesterwerk niet na 5 minuten af en doet groeien vaak een beetje pijn. We moeten vaak door een proces, waarin we gevormd worden, discipline leren, groeien, sterker worden en leren volharden in geloof en gebed. En middenin dat proces ontmoeten we God en Zijn genade voor ons. Daar mogen we Zijn nabijheid ervaren en Zijn hart leren kennen. Daar leren we Hem prioriteren, bóven onze aardse behoeften. Zelfs als we onze genezing nog niet hebben ontvangen. Ondertussen mogen we blijven vertrouwen op de beloften die God ons in Zijn Woord heeft gegeven. We mogen de naam van Jezus aanroepen. Hij is Jehovah Rapha! Hij ís de Geneesheer. Het is niet een side job, het is Zijn identiteit! Maar laat me je deze vraag stellen: Kijken we alleen naar zijn handen? Of kijken we naar zijn hart?
Het hart van Jezus
Laten we kijken naar Lucas 13. Daar zien we Jezus die op de sabbat onderwijs aan het geven was in een synagoge. Daar was ook een vrouw die al 18 jaar ziek was door een demoon, waardoor zij helemaal krom gebogen was en niet meer rechtop kon staan. Jezus ziet haar en roept haar bij Zich… Voordat we verder gaan wil ik je wat context geven. Zelf ben ik weleens in een synagoge geweest. Daar is het gebruikelijk dat mannen en vrouwen gescheiden zitten. Mannen zitten beneden, rondom de bima (het podium waar het onderwijs wordt gegeven). Vrouwen komen binnen via hun eigen ingang en zitten op het vrouwenbalkon. Vrouwen met aanzien vooraan. Dus deze vrouw heeft waarschijnlijk helemaal achterin gezeten, bovenop het balkon. Jezus ziet haar. Zijn hart is bewogen en Hij roept haar bij Zich. Stel je voor! Jezus is midden in zijn onderwijs - misschien wel in discussie met de Joodse mannen. Dan valt zijn oog op die ene vrouw, Hij staakt zijn onderwijs en roept haar bij Zich. Ze komt (langzaam maar zeker) naar voren, waar zij normaal gesproken niet hoorde te komen en ze wordt verlost van haar ziekte! Ik denk dat deze gebeurtenis wel voor de nodige ophef en verontwaardiging heeft gezorgd. Dat lezen we ook in vers 14. De leider van de synagoge werd boos. Genezing op een sabbat! Een vróúw naar voren roepen! Tijdens de samenkomst! Hoe durft Hij? Maar Jezus maakte zich niet druk om het officiele, het gebruikelijke. Hij liet Zijn hart spreken, maakte verbinding met de hemel en begon te gieten. Wat we niet weten, is waarom deze vrouw 18 jaar heeft moeten lijden aan haar ziekte. Waarom ze überhaupt ziek is geworden. In Johannes 9 geneest Jezus een man die al sinds zijn geboorte blind was. Zijn leerlingen vragen Hem: “Heeft hij gezondigd of zijn ouders?” En Jezus zegt dat het daar niets mee te maken heeft. Maar dat door zijn genezing, Gods werken zichtbaar worden in hem.
Vertrouwen op wie Hij is
We begrijpen het waarom meestal niet. En dat hoeft ook niet. Het is belangrijker dat we de Waarheid kennen. En die waarheid is Jezus. Hij is een goede God, een goede Vader die het beste met ons voor heeft. Hij weet allang wat wij nodig hebben. Maar Hij kent ons beter dan wij onszelf kennen. Dus laten we onszelf de volgende vraag stellen - of we nu wachten op genezing of op een andere doorbraak: Wat mag ik nog leren? Waarin mag ik nog groeien? Vraag daarbij de Heilige Geest om hulp. En laten we Jezus danken, midden in het proces. Voor wie Hij is, voor wat Hij doet en wat Hij heeft gedaan; ook als we niet direct doorbraak zien. Laten we dankbaar zijn dat Hij ons helpt groeien. Zo worden we volwassen kinderen van God. Dat betekent dat we steeds meer gaan lijken op Hem en leven in afhankelijkheid van Hem. Dan hebben we alles wat we nodig hebben.
Dit blog is geschreven door Aniek Feunekes en gebaseerd op een preek van Ps. Martin de Jong.
Bekijk de volledige preek hier: YouTube
